Obliczenia
W przeszłości określenie superkomputer zarezerwowane było dla maszyn dedykowanych obliczeniom naukowym. Zazwyczaj tego typu systemy posiadały konfiguracje znacząco większe niż standardowe serwery wykorzystywane w biznesie. W ostatnich latach element ekonomiczny spowodował, iż zdecydowana większość maszyn obliczeniowych stosowanych w nauce opiera się o procesory wykorzystywane również w przypadku mniejszych instalacji biznesowych. Nadal jednak istnieją istotne różnice pomiędzy systemami wielkiej skali, nazywanymi tradycyjnie superkomputerami, a serwerami używanymi dla uruchamiania aplikacji/serwerów bazodanowych/www.
Podstawowym kryterium rozróżniającym jest zdolność do uruchamiania zadań wymagających jednocześnie wielu tysięcy rdzeni. Taka wydajność systemu osiągana jest dzięki zastosowaniu specjalnej sieci komunikacyjnej - InfiniBand - o wyższej wydajności i opóźnieniach dziesięciokrotnie niższych niż popularna sieć 10Gbit Ethernet stosowana w serwerach biznesowych. Na takich systemach uruchamiane są aplikacje potrafiące wykorzystywać tysiące bądź dziesiątki tysięcy rdzeni obliczeniowych dzieląc duży problem na mniejsze cząstki z którymi mogą sobie poradzić serwery klastra.
Dodatkowym wyzwaniem jest system składowania danych. Wydajny system obliczeniowy wymaga adekwatnego systemu przechowywania danych. Rozmiar problemów obliczeniowych, z którymi spotykamy się w klastrze wymaga dostarczania i przechowywania petabajtów danych. Wydajność oferowana nawet przez bardzo szybkie dyski SSD jest niewystarczająca dla aplikacji wielkiej skali.
Dla aplikacji przy których podział na mniejsze cząstki a wymagających bardzo dużej pamięci operacyjnej wykorzystywany jest tradycyjny superkomputer dysponujący dużo mniejszą mocą obliczeniową niż klaster niemniej wyposażony w dużą pamięć operacyjną. Zainstalowany w PCSS system wyposażony jest w 16TB pamięci i 2048 rdzeni fizycznych dostępnych dla pojedynczej aplikacji, w taki sam sposób jak aplikacje działające na laptopie, które mają dostęp do całej pamięci i procesora lokalnej maszyny.
Z zasobów PCSS korzystają naukowcy zajmujący się różnymi dziedzinami nauki- astrofizycy, biolodzy, chemicy oraz fizycy. Tematyka tych obliczeń dotyka takich problemów jak kształtowaniem się planet, czarnych dziur, łączenia się cząsteczek RNA, prognozowaniem pogody itp.